سیزدهمین نشست ادواری انجمن علمی روان‌درمانی ایران: عُجب و غرور
? سیزدهمین نشست علمی ادواری انجمن علمی روان‌درمانی ایران، با عنوان «عُجب و غرور» با هم‌کاری خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد شد.
در این نشست اصغر بدایع، دکتر آذرخش مکری و دکتر نسیم نکویی سخن‌رانی خواهند داشت.
زمان: ١٢ دی‌ماه ۱۳۹٨، ساعت ۸:۳۰ تا ۱۳:۰۰
مکان: تهران، خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی
شرکت برای علاقمندان آزاد و رایگان است.
این نشست دارای امتیاز بازآموزی به شرح زیر است:
توضیحی درباره‌ی نقاشی استفاده‌شده در پوستر سمپوزیوم «عُجب و غرور»
هفت گناه مرگ‌بار و چهار امر واپسین| هیِرونیموس بوش | ۱۵۰۰
The Seven Deadly Sins and the Four Last Things | Hieronymus Bosch | 1500
? هیرونیموس بوش هنرمندی بااستعداد، جمع‌گریز و مذهبی بود که در قرن پانزدهم میلادی در هلند می‌زیست. معروف‌ترین کارهای او عمدتن شامل تحذیرهای مذهبی از طریق نمایش تمثیلی داستان‌های کتاب مقدس است، که ترس را فرامی‌خواند.
? کارهای بوش بزرگ و منعکس‌کننده‌ی مضامین بسیارند. روشی که او آینه‌ها را نمایش داد، به‌راستی تاثیرگذار بود و سمت‌وسوی «هنر آینه‌ها» را برای حداقل یک سده تغییر داد. با آن که او تنها در یکی از کارهای‌اش آینه‌ها را نمایش داده است: «هفت گناه مرگ‌بار و چهار امر واپسین».
? این نقاشی حوالی سال ۱۵۰۰ میلادی، در ابعاد ۱۲۰×۱۵۰ سانتی‌متر، با رنگ روغن روی چوب کشیده شده است و ترکیبی بسیار غیرمعمول، متشکل از ۵ دایره، دارد. دایره‌ی وسط از نقاشی‌های کوچک، که هر یک از هفت گناه مرگ‌بار را، در زندگی روزمره‌ی مردم، زیر چشم نگرنده‌ی مسیح در مرکز تصویر نمایش می‌دهد، تشکیل شده است. درون مردمک خدا، مسیح با این کلمات از قبر برمی‌خیزد: «برحذر باشید، برحذر باشید… خدا می‌بیند.» چهار دایره‌ی بیرونی مرگ، دادرسی، بهشت و جهنم را به تصویر می‌کشند.
? اولین آینه در نقاشی غرور (Superbia) دیده می‌شود. شیطانی لاغراندام و گرگ‌مانند آینه‌ای بیضوی را جلوی صورت زنی نگه داشته است -زنی که بهترین جواهرات و لباس‌های‌اش را به تن کرده است- و وسوسه‌اش می‌کند تا نگاهی ابدی به تصویر تغییریافته‌ی خود در آینه بیاندازد. همانند تمام افسانه‌ها آینه این‌جا هم جز حقیقت و تمام حقیقت نمی‌گوید و لاجرم حاصل غرور و زیبایی زن، درون تصویر، چهره‌ای پیر و کریه است. زن به تصویر می‌نگرد، تصویر به چیزی جدا از زن… حقیقتِ نگاه کردن او مشاهده‌ی واقعی نیست. زن به خود نمی‌نگرد، از این رو کراهت چهره‌ی تغییریافته‌ی خود را در نمی‌یابد.
? این زن در نقاشی «جهنم»، دوباره تصویر شده است، در حالی که غوکی سیاه‌رنگ روی بدن‌اش می‌خزد؛ تصویر نمادین ورود شیطان غرور به روح او، آرام و خزنده. و شیطان دیگری آینه‌ای بیضوی به سمت او گرفته است، اما این بار، زن نگاه‌اش به آینه نیست و نگاه تصویر از دید ما پنهان است. گویا برای هر نگریستنی دیر شده است.
? این نقاشی اکنون در موزه‌ی دِل پرادو در شهر مادریدِ اسپانیا نگه‌داری می‌شود.
طراحی و معرفی پوستر:
دکتر سوده محبی‌رسا
