روان‌شناسی اجتماعی امنیت سایبری
چگونه از اعتماد کورکورانه و پیوستن افراد به گروه‌هایی که ناامنی سایبری ایجاد می‌کنند پیش‌گیری کنیم؟
اقدام در جهت سلب انگیزه‌ی افراد برای پیوستن به این گروه‌ها از طریق آموزش، به ویژه در مورد جوانان، همواره محکوم به شکست است. چنین اقدامات مستقیمی هیچ اثری بر تغییر رفتار افراد ندارند یا حتا برعکس می‌تواند منجر به پاسخی واکنشی و متخاصم شوند؛ چون در این شرایط آن‌ها احساس می‌کنند حق انتخاب از آن‌ها گرفته شده است.
در برخی موارد حتا افراد نگرشی کاملاً متضاد اتخاذ می‌کنند که به آن «تغییر نگرش منفی» گفته می‌شود. از آن‌جا که اغلب این گروه‌ها خود را آنارشیست معرفی می‌کنند، ترغیب این افراد به تغییر رفتار به احتمال زیادی منجر به این نوع پاسخ منفی خواهد شد.
توجه به نقش این گروه‌ها بر افراد حائز اهمیت است. اگر آن‌ها را تشویق به قطع تعامل با گروه کنیم، در واقع، از آنان می‌خواهیم چیزی را که پایه‌ی مهم هویت اجتماعی و عزت نفس‌شان است را رها کنند.
روی‌کرد متفاوت برای این هدف نیرومندسازی افراد جوان برای تصمیم‌گیری‌های آگاهانه‌تر در رابطه با شرکت در این نوع کنش‌ها یا دیگر فعالیت‌های آن‌لاین است. در این روی‌کرد هیچ نظری به جوانان در رابطه با آن‌چه باید یا نباید انجام دهند ارایه نمی‌شود و به جای آن صرفاً در رابطه با عواملی که ممکن است بر رفتار آن‌ها اثرگذار باشند و عواقب چنین مشارکت‌هایی اطلاع‌رسانی می‌شود.
آموزش افراد جوان درباره‌ی برخی فرایندهای گروهی و سوگیری‌ها می‌تواند در ایجاد تاب‌آوری در برابر هدایت شدن به سمت چنین اعمال مجرمانه‌ای کمک‌کننده باشد.
شهرزاد هاشمی
منبع:
McAlaney J., Taylor J. & Faily S. (2016). The social psychology of cybersecurity. Psychologist, 29(9), 686-689
