معرفی

دکتر مهدی تهرانی‌دوست دوره‌ی فوق‌تخصصی روان‌پزشکی کودک و نوجوان خود را در «دانشگاه کینگز کالج لندن» گذرانده است. او استاد گروه روان‌پزشکی و گروه علوم اعصاب در «دانشگاه علوم پزشکی تهران»، استاد گروه علوم اعصاب شناختی در «مؤسسه‌ی آموزش عالی علوم شناختی»، و رییس «مرکز علوم شناختی و رفتاری دانشگاه علوم پزشکی تهران» است.

.

خلاصه‌ی سخن‌رانی 

«مغز اعتمادگر»

اعتماد یکی از مهم‌ترین عواملی است که در شکل‌گیری روابط متقابل اجتماعی در حوزه‌های مختلف، از جمله ارتباطات اقتصادی، سیاسی، و هم‌چنین رابطه‌ی درمانگر و بیمار، نقش دارد. اعتماد همواره رفتاری توأم با خطر خواهد بود، زیرا که فرد از قصد و نیت طرف مقابل خود کاملاً آگاه نیست، لذا باید هر دو طرف تصمیم بگیرند که به یک‌دیگر اعتماد کرده و هم‌کاری کنند. برای شکل‌گیری اعتماد، علاوه بر خطر‌پذیری، شناخت افراد از باورها، احساسات و شخصیت نیز نقش خواهد داشت، و انسان‌ها ورای منافعی که از اعتماد به دست می‌آورند تمایل به برقراری روابط توأم با اعتماد دارند. در سال‌های اخیر، مطالعات قابل‌توجهی در حوزه‌ی علوم اعصاب اجتماعی (Social Neuroscience) در مورد مبانی نوروبیولوژی «اعتماد» صورت گرفته است.

اگرچه از یک طرف برای پدید آمدن اعتماد عوامل محیطی نقشی مهم بازی می‌کنند، از طرف دیگر، به نظر می‌رسد که ژنتیک نیز در این رفتار نقشی قابل‌توجه رفتار دارد که می‌تواند اثر خود را از مسیر هورمون اکسی‌توسین و واسطه‌ی شیمیایی دوپامین اعمال کند. در عین حال، تعدادی از مطالعات نقش مناطق مختلف مغز، از جمله هسته‌های قاعده‌ای، دستگاه لیمبیک و قشر فرونتال، را در شکل‌گیری اعتماد نشان داده‌اند.

در این گفتار سعی می‌شود مبانی نوروبیولوژی اعتماد مورد بحث قرار گیرد.