روان‌درمانی در هم‌پوشانی دو منطقه‌ی بازی انجام می‌شود: منطقه‌ی بازی بیمار و منطقه‌ی بازی درمانگر.
کار روان‌درمانی درباره‌ی دو نفر در حال بازی کردن است. نتیجه آن که، پس آن جایی که بازی کردن امکان‌پذیر نیست، کاری که درمانگر انجام می‌دهد در جهت آن است که بیمار را از وضعیت ناتوانی از بازی کردن به توانایی بازی کردن ببرد.
وینیکات در: Playing: Its Theoretical Status in the Clinical Situation, 1971
